De Mahogany session van vanmiddag was het gelegenheids-podium voor het Junior Jazz College van het Amsterdams conservatorium waarvan de zes leden van de vocal group en zes instrumentalisten dit middagprogramma verzorgden. Het was een heerlijke belevenis om mee te maken dat zulke jeugdige en talentvolle musici zich zo geweldig ontwikkelen in de Jazz.
Prachtige samenzang, á capella en met moeilijke accoorden in diverse ritmes en diverse talen werden met grote zorg en concentratie gezongen.
Mooie instrumentale jazz-standards en ook wat recente stukken van Donald Fagan en Walter Becker (Steely Dan) maar het mooiste vond ik het tweestemmige duet met gitaar-begeleiding met een prachtige vocale weergave van een samenspel van Gerry Mulligan (ts) en Chet Baker (tp).
Dit was zuiver, uiterst muzikaal en met mooie persoonlijke opvatting.
Wij kregen weer opnieuw gesterkt vertrouwen in de toekomst van de jazz.

André Smit
foto: Cor van Bruggen

Filed under: terugblikken

Reactie:
Afgelopen zaterdag heeft een afgeladen Mahogany Hall mee dansend en -deinend enorm genoten van de wervelende beatshow van Hans Dulfer. Hij vierde nu met een nieuwe witte tenorsax zijn 75 jarige bestaan en 60 jaar in het vak met weer een opnieuw volledig vernieuwde en uiterst ritmische groep, die schitterde van jong muzikaal geweld:
Jerome Hol op gitaar, die blijk gaf veel te hebben geleerd van Jimi Hendrix, Carlos Santana en Pat Metheny; en Rob van der Wouw op trompet en Bügel, die al zijn snelle virtuositeit en harmonische licks in een ritmische beat van de geweldige drummer Ciryl Directie liet horen, ondersteund door de heerlijk stuwende contrabaspartijen van Eric Barkman. Eric had een prachtig klinkende versterkte contrabas, waarvan alleen de steel en één zij-vleugeltje nog aangaven hoe de vorm van een contrabas is.
In de tweede set gingen de heren elk stuk voor stuk uit hun dak in diverse lange soli, die heerlijk werden uitgewerkt en uitgebuit tot groot genoegen van het swingende publiek.
Dit was een uitbundig feest voor iedereen, inclusief de musici!

André Smit
(foto: Rick Huygen)

Filed under: terugblikken

Afgelopen zaterdag was het podium van onze afgeladen jazzclub voor de pianist Jeroen van Vliet, die met zijn voltallige sextet naar Edam was gekomen om zijn versie van de “Zeeland Suite” ten gehore te brengen. Hij bewees dat de toekenning van de Boy Edgar prijs in 2014 volledig terecht was door een prachtige uitvoering van zijn compositie(s) ten gehore te brengen en solistisch te schitteren.
Het sextet bestond uit ervaren en zeer gedreven musici, die na een lange reeks van optredens in deze reeks volledig op elkaar afgestemd en ingespeeld waren, maar zonder daarvan slordig routineus te worden.
Gelukkig waren de oorspronkelijke klanken van Leo Cuypers en Willem Breuker slechts in zeer bescheiden mate hoorbaar en was deze Zeeland Suite een prachtige mix van een stevige ritmische beat en lyrische harmonieën, die voorál door de blazers (Joris Roelofs, Mete Erker en Joris Postumus) in prachtige samenklanken werden neergezet. Anton Goudsmit, die anders nog wel als een dolle stier tekeer kan gaan, speelde nu heel mooi genuanceerd en uiterst ritmisch. Heerlijk en virtuoos was het contrabasspel van Frans van der Hoeven en prachtig ingetogen en strak stuwend het slagwerk van Pascal Vermeer.

Wij hebben weer genoten,

Andre Smit.

Filed under: terugblikken

Foto’s: Cor van Bruggen en Paul Verbunt

MAKRO SESSIONS

Zondagmiddag 22 november speelde de Teis Semey Group in
Mahogany Sessions in het Strandbadpaviljoen in Edam.

Deze vijfmans formatie zorgde voor swingend optreden in onze Jazzclub voor helaas veel te weinig publiek.
De wegblijvers kregen ongelijk.
Alle spelers gaven blijkt over zeer veel talent te beschikken en bevestigden dat hun conservatorium-opleidingen, niet in de catergorie ‘verloren tijd’ moest worden geplaatst. Teis Semey op gitaar en vooral Andreas Toftemark op tenorsaxofoon tracteerden de bezoekers op fraaie soli. Samen met Louis Navarro op bas, Robin van Rhijn op drums en Loran Witteveen op de piano, imponeerden zij het publiek en zorgden zij voor een middag vol luisterwaardige muziek, die de kou en de regen van buiten totaal deden vergeten. We gaan nog veel van deze jonge muzikanten horen.

CvB.

Filed under: terugblikken

Monica Akihari  (foto Cor van Bruggen)

Deze donderdagspecial met “Boi Akih” was zonder meer héél bijzonder.
Allereerst Monica Akihari, een flamboyante en charmante verschijning met een prachtig stemgeluid waarbij ze haar neus- en mond/keel-holte als klankkast gebruikt en haar zeer ritmische zang met syncopische ademgeluiden aanvult tot een feestelijke klanken-mix. Verder Vasco Trilla, die als verrassende drummer-percussionist uiterst ritmisch niet alleen zijn blote handen en Spaanse rieten, maar ook Cajon-brushes en zelfs strijkstokken gebruikte om zijn trommels, bekkens, Chinese gongs en andere percussie-instrumenten aan te spreken. Dan Niels Brouwer met zijn harpgitaar (een akoestische gitaar met een koor van 7 bassnaren op een aparte klankkast en van 11 hogere snaren) en met zijn elektrische gitaar prachtige harmonische en minder harmonische geluiden ten gehore bracht. En tenslotte Yede Gibson, die uit zijn basklarinet een scala van lage en hogere buisgeluiden, maar ook verrassende en uiterst ritmische rietklap-percussies en hoge fluit-geluiden wist te toveren. Af en toe wat te bijzonder… Vooral in de eerste helft domineerden m.i. helaas chaotische kakafonieën. In de tweede helft van dit optreden was er gelukkig meer melodie, harmonie en een meer herkenbare Afrikaans-tropische oerwoud-sfeer te horen met als toegift een prachtige bewerking van Neil Young’s “Old Man”.

André Smit

Filed under: terugblikken

Corrie van Binsbergen kwam zaterdag 7 november bij ons met haar volledig nieuwe 7 mans band en een compleet nieuw repertoire een zeer indrukwekkende show neerzetten. Onze redelijk gevulde jazz-club luisterde muisstil en aandachtig naar de stevige rock-beat en de percussie van Yonga Sun, strak ondersteund door de mooie contrabas-geluiden van Dion Nijland, waarop de vier blazers (Michiel, Miguel, Morris en Joost) een combinatie konden spelen van spat-gelijke motieven, riffs en licks die de orde schiepen en steeds erg veel ruimte open lieten voor volledig vrije solo-improvisaties. Iedere solist had heel veel vrijheid in de invulling van zijn / haar solo, zolang de ritmische beat maar gehandhaafd bleef. Harmonieën werden wel heel ruim geïnterpreteerd en uiterst dysharmonische klanken pasten toch weer vaak opvallend goed in de samenklanken van de diverse instrumenten. De grens van chaos werd steeds opgezocht maar de basis van de strakke beat of de vast aangehouden grond-tonen bewaarden de orde. Toch vond ik persoonlijk het prachtige nummer “A Flower is a Lovesome Thing” van Billy Strayhorn in een arrangement van de trombonist Joost Buis het hoogtepunt, toen bleek namelijk dat alle muzikanten toch ook wel echt harmonisch en mooi konden spelen.

Albert van Veenendaal – piano met akoestische effecten
Corrie van Binsbergen – gitaar
Dion Nijland – contrabas
Joost Buis – trombone en lapsteelguitar
Michiel van Dijk – tenorsax en basclarinet
Miguel Boelens – alt- en sopraansax
Morris Kliphuis – hoorn en cornet
Yonga Sun – drums en percussie

André Smit

Filed under: terugblikken

foto: Cor van Bruggen

De MH donderdagspecial van afgelopen donderdag was met Jef Neve weer eens een echte special. Een goed gevulde Mahogany Hall was getuige van de unieke muzikale creaties van een geweldenaar op het klavier van de vleugel van de jazzclub. Jeff bleek een meester in sfeer, spel-techniek en volume-dynamiek die onze aandacht voortdurend wist vast te houden met soms het overdonderende geweld van zijn brede weefsels van harmonische accoorden en dan weer uiterst subtiele lieve melodische motiefjes, waarbij je een spreekwoordelijke speld zou hebben kunnen horen vallen. Hij keek daarbij ook vaak nog verbaasd en verrast bij het horen van zijn eigen mooie pianospel; alsof hij toch niet verwacht had dat het zo mooi zou gaan klinken. Hij bleek een onderhoudende spreker als hij ons uiterst persoonlijk ging vertellen van het volgende nummer.
Hij was bijzonder ingenomen met onze sfeervolle jazzclub en met Edam.
Hij vertelde eigen ervaringen en kleine anecdotes bij zijn werken.
Alle nummers zijn eigen composities en impressies of bewerkingen van bestaande songs, waarvan hij diep onder de indruk was geraakt.
Al met al een bijzondere avond met een bijzondere pianist.

André Smit

Filed under: terugblikken

foto’s: Cor van Bruggen

Tijdens deze eerste zondagse Mahogany session van dit nieuwe seizoen was het podium voor Mr Mojo; een nieuwe combinatie van vier ervaren blues muzikanten, die elkaar blijkbaar goed konden vinden in de stevige blues-klanken van b.v. J.J. Cale, Little Feat, the Steve Miller Band en Robert Cray. Djon Doets en Jan Jonk zongen vaak samen maar waren hierbij ook afwisselend de lead-zangers in de diverse blues-nummers. De zaal van de Mahogany Hall was goed gevuld met een aandachtig en enthousiast publiek, dat in de tweede set zelfs lekker ging meedansen op de sfeervolle muziek van deze Edamse bluesband. Zowel het publiek als de band betoonden zo dat dit nog wel een vervolg zal moeten gaan krijgen.

André Smit

(fotocollage, boven v.l.n.r.:
Djon Doets, Wil Bouwes,
onder v.l.n.r.:
Jan Jonk, Willem Borst.

Filed under: terugblikken

John Engels Kwintet (foto: Cor van Bruggen)

Zaterdag j.l. was onze club weer volledig gevuld met liefhebbers van de oude mainstream jazz uit de jaren ’60 van de vroegere jazzclub “Sherehazade” ter gelegenheid van de tachtigjarige verjaardag van John Engels, die toen als piepjonge drummer furore maakte met Cees Smal, Harry Verbeke, Cees Slinger en Jaques Schols als “The Diamond Five”. Dat was de muziek die mij destijds tot een groot jazz-liefhebber heeft bekeerd.

Dit “tribute to the diamond five” met John Engels als jarige spil werd groots gebracht door vijf uiterst ervaren en professionele instrumentalisten, die niet alleen de klank en sfeer van die tijd wisten terug te halen, maar daarnaast ook heel duidelijk hun eigen opvatting en kwaliteiten ten toon spreidden. Rob van Bavel blonk uit in prachtige piano-soli en tegendraadse accoorden-sequenties, John bleek de oude routinier, die moeiteloos en subtiel met veel techniek alle trommels en bekkens bespeelde. Het samenspel van Ruud Breuls en Joris Roelofs klonk vooral perfect als Ruud de Bügel bespeelde die dan prachtig aansloot bij de basklarinet van Joris. De stevige en doorleefde ondersteuning van Ruud Ouwehand op contrabas was volmaakt. Ook minder grote jazz-fans moeten wel bekoord zijn geraakt.

André Smit

Filed under: terugblikken

Jeroen Zijlstra met zijn 4 koppige band was gisterenavond voor mij echt een geweldige ontdekking. Hun héérlijke gevarieerde jazz met steeds zijn dichterlijke gevoelige teksten en originele melodieën waren voor mij een openbaring. Zijn woordkeuze, de verbindende inleidingen en anekdotes zijn steeds doorspekt van zijn typerende ironie en ruime levenservaring. Ik merkte wel aan de overweldigende opkomst dat hij bij menigeen al een bekendheid genoot; blijkbaar uit een inmiddels roemrijk verleden in Den Oever bij Max Teeuwisse en zijn museumboerderij. De band bleek zeer professioneel, veelzijdig en goed ingespeeld op elkaar en met nu en dan driestemmige achtergrond-koorzang die goed aan sluit bij Jeroen’s herkenbare hese tenorstem.
Mooi duetspel van zijn fluwelen Miles Davis achtige trompet met de sax van Jan Menu. Het toetsenspel van Pieter Jan Cramer was ronduit perfect virtuoos op de piano en de synthesizer, maar zijn lyrische ondersteunende begeleidingen van de gevoelig gezongen liedjes op zijn accordeon waren helemaal geweldig.
Dit was een prachtig openingsconcert van ons MH-jubileumjaar.

André Smit

Filed under: terugblikken

Zaterdag was ons podium van de Mahogany Hall voor Brancka en het kwartet van Olaf Keus met sfeervolle Braziliaanse Bossa en Samba. Voor de pauze werden wat voorzichtig een aantal klassiekers ten gehore gebracht en viel de heldere hoge stem van Brancka op: zowel dominant als fragiel door de zeer direkte klank van haar eigen zang-microfoon. Ze zong heel genuanceerd muzikaal en ritmisch, ondanks de minder logische melodie-lijnen van de gekozen muziekstukken. Daniël de Moraes op gitaar viel meteen op als solist met zijn typische warme Braziliaanse accoorden en loopjes. Olaf Keus wist meteen vanaf het begin al de Samba- en de Bossa-beat perfect te handhaven en Mark Milan, de pianist een vaste ondersteuning te bieden voor zijn uiterst jazzy klinkende fill-in’s en mooie soli. Theo de Jong bespeelde zijn 6 snarige fretten-basgitaar met veel funky accenten en hij zong zelfs mee met enkele van zijn geweldige soli. Na de pauze was de sfeer veel losser, met als hoogtepunt een vocale en body-akoustische percussie van Olaf en Brancka die de intro was van een heel aantal heerlijk opzwepende solistische acties.
Op den duur was het voortdurend toch wat te luide en te heldere stemgeluid van Brancka wat teveel en zelfs wat te eentonig.
Een grotere afwisseling van zang met instrumentale stukken zou volgens mij aan te raden zijn geweest.

André Smit
foto: Cor van Bruggen

Filed under: terugblikken