Hans Dulfer is één van Nederlands bekendste en meest veelzijdige musici en natuurlijk de vader van Candy. Sinds zijn 15e, toen hij de sax voor het eerst in het openbaar aan zijn mond zette, is hij niet meer van het podium af te slaan. Hans Dulfer behoeft eigenlijk geen verdere introductie. De enige jazzmuzicus die zowel in Nederland als in Japan gouden platen wist te behalen. Hij volgt nauwlettend de nieuwste trends, maar blijft altijd jazzmuzikant in hart en nieren. Jarenlang opereert hij als podiumdier pur sang en komt het maken van platen op het tweede plan. Als hij daar in de jaren negentig eindelijk serieus werk van maakt volgt grootschaliger succes in Nederland en een heuse sterrenstatus in Japan. Hans Dulfer zit 60 jaar in het vak en is dit jaar 75 geworden. Een jubileumjaar op alle fronten dus, dat hij viert met een rondje langs de bekende jazzclubs met “The 75/60 Road Tour.
12 December in Jazzclub Mahogany Hall in Edam.
Filed under: concertagenda
FACEBOOK
INSTAGRAM
TWITTER
Voor de eerste keer in de Mahoganyhall en meteen raak! Hans Dulfer de man die jonge muzikanten een podium geeft heeft ons verrast en verukt met zijn geweldige sax spel maar de heren om heen waren in een woord geweldig. Dat wij nog zoveel talent in dit land hebben kunnen wij ons gelukkig mee prijzen. Wij hebben genoten en top dat dit door het Mahoganyteam is geregeld wij gaan meer komen en genieten!
Reactie by Richard — 13 december 2015 @ 18:32
Afgelopen zaterdag heeft een afgeladen Mahogany Hall mee dansend en -deinend enorm genoten van de wervelende beatshow van Hans Dulfer. Hij vierde nu met een nieuwe witte tenorsax zijn 75 jarige bestaan en 60 jaar in het vak met weer een opnieuw volledig vernieuwde en uiterst ritmische groep, die schitterde van jong muzikaal geweld:
Jerome Hol op gitaar, die blijk gaf veel te hebben geleerd van Jimi Hendrix, Carlos Santana en Pat Metheny; en Rob van der Wouw op trompet en Bügel, die al zijn snelle virtuositeit en harmonische licks in een ritmische beat van de geweldige drummer Ciryl Directie liet horen, ondersteund door de heerlijk stuwende contrabaspartijen van Eric Barkman. Eric had een prachtig klinkende versterkte contrabas, waarvan alleen de steel en één zij-vleugeltje nog aangaven hoe de vorm van een contrabas is.
In de tweede set gingen de heren elk stuk voor stuk uit hun dak in diverse lange soli, die heerlijk werden uitgewerkt en uitgebuit tot groot genoegen van het swingende publiek.
Dit was een uitbundig feest voor iedereen, inclusief de musici!
André Smit
Reactie by André Smit — 14 december 2015 @ 21:15