foto: Cor van Bruggen

“Zaterdagavond 27 februari, was onze jazzclub opnieuw zeer goed gevuld met ouwe trouwe liefhebbers van de inmiddels overrijpe beebop. De jazz-opa’s doen het dus echt nog steeds erg goed!

Rein de Graaff, Marius Beets en Eric Ineke namen naast Eric Alexander nu ook Ferdinand Povel mee naar ons Edamse jazz-podium. Deze oude kroonprins van de Nederlandse Jazz uit de tijd van Nordring Jazz en de beginjaren van Northsea Jazz en soortgelijke sterk competitieve internationale jazz-festivals, maar ook van de avond-uitzendingen van Nick Vollebrecht’s jazz-café met de Skymasters en de prachtige arrangementen van Rob Pronk, Rob Madna en Peter Herbolzheimer heeft toen op mij een grote indruk gemaakt. Dit was de glorie-tijd van de Nederlandse Big-Band jazz.

Ferdinand Povel, die ik waardeer om zijn mooie harmonische ballads-soli had duidelijk een forse clan van persoonlijke supporters meegenomen en hij liet zich helaas mee nemen in een wat nerveuze en te competitieve prestatie-sfeer met Eric Alexander. De nadruk kwam weer eens te liggen op de standaard-nummers van Miles Davis, John Coltrane en Charly Parker.

Toch ronduit prachtig vond ik hun solo-ballads “How Deep is the Ocean” van Eric en “These Foolish Things” (remind me of you) van Ferdinand. Hierbij lieten de vaste bandleden van Rein de Graaff zich gelukkig ook van hun beste kant zien en horen in uitgebreide solistische acties.

Kortom een zeer muzikale avondsessie met helaas wat meer techniek en wat minder gevoel.

André Smit

Filed under: terugblikken

foto’s Cor van Bruggen

Zondagmiddag 21 februari, werd onze goed gevulde jazzclub weer getracteerd op een zondagse Mahogany Session van formaat: De Jazz Focus Big Band van de Amsterdamse muziekschool o.l.v. Peter Guidi. Deze junioren big band is inmiddels gerenommeerd door diverse optredens in de Volendamse “Harbour Jazz” middagen en hun destijds breed gesteunde succesvolle trip naar New York. Het gaat hier om een echte big-band, met als koper-groep: 5 trompettisten en 3 trombonisten (2 tenor en 1 bas). Rietblazers: 5 saxen (2 alt, 2 tenor en een bariton). Contrabas, gitaar, piano en drum. Allemaal (piep)jonge getalenteerde jazz-musici met een grote affiniteit met de mainstream-jazz van Duke Ellington, Count Basie en Dizzy Gillespie.
Peter Guidi weet als geen ander zijn mensen en zijn publiek te enthousiasmeren en daarbij iedereen even in het zonnetje te zetten met een kwinkslag en een anecdote.
Een heerlijk schouwspel en een genot voor onze toekomstige jazz.

André Smit

Thank you, Peter Guidi and your enthousiastic Jazz Focus Big Band!
We hebben genoten. Prachtige solo’s, instrumentaal en vocaal. Het is heerlijk om deze jonge mensen te horen en te zien.
Hier wordt je heel vrolijk van.
Meta Molleman

Filed under: terugblikken

foto: Cor van Bruggen

Zaterdagavond was de goed gevulde Mahogany Hall vol van Surinaamse en Zuid-Amerikaanse ritmes en van de zelf gecomponeerde jazz-muziek van Amsterdamse origine van de “Fra fra sound” o.l.v. Vincent Henar. Een echte jazz-happening die mij vaak deed denken aan Mongo Santamaria.
De heerlijke conga percussie van Carlo Hoop en het mooie samenspel van de trompetist Michael Simon en de tenorsaxofonist Franklin Caesar, stevig ondersteund door Vincent Henar op de electrische bas en Walter Muringen op drums. Typische salsa-motieven op de piano door Robin Geerke. Een mooie variatie werd gespeeld van verschillende composities van de bandleden, ook van bandleden die nu niet mee speelden zoals van Ephraim Trojillo, die ook in nog veel meer andere combinaties speelt.
Een heerlijke avond met een warme Latin sfeer, die onze gure Hollandse kou moeiteloos verdreef.
Wat wel enigszins gemist werd is een vocalist of vocaliste, die de sfeer m.i. meer persoonlijk zou kunnen bepalen.

André Smit

Filed under: terugblikken

foto: Cor van Bruggen

Yuri Honing-tenorsaxofoon, Wolfert Brederode-piano, Gulli Gudmundson-bas en Joost Lijbaart-drums.

Afgelopen zaterdagavond, was het op sommige momenten oorverdovend stil in de goedgevulde Mahogany Hall, tijdens het optreden van het Yuri Honing Acoustic Quartet.
De vier heren speelden muziek van het laatste album van Yuri Honing, getiteld “Desire”.
Heel goed merkbaar en mooi om te horen dat de vier musici al een tijdje op tournee zijn, met deze nummers. Fantastisch op elkaar ingespeeld en bij verrassende wendingen ontzettende goed volgend. De melodielijnen werden heel lang uitgesponnen, vooral door de saxofoon en piano, waarbij de bas en drums heerlijke ritmische patronen uitsponnen. Misschien werd dit voor de pauze, voor een deel van het publiek, wat te veel, om geconcentreerd te blijven.
Na de pauze was er toch wat meer afwisseling en vaart in de nummers, waardoor iedereen weer muisstil zat te luisteren.
Terwijl ik dit stukje maak, draai ik de gekochte lp (mooi rood vinyl!) en dan blijkt eens te meer, dat de jazzclub in Edam de artiesten altijd weer inspireert tot zeer diepzinnig en fantastisch spel. Yuri vertelde na afloop dat hij het gevoel had één v.d. betere concerten gehad te hebben. Publiek was zeer aandachtig, om maar niets van de gevoelige melodieën te missen. Af en toe brak de ban en gingen de musici één voor één even lekker los, vooral na de pauze.
’s Middags, bij het soundchecken, werd er nog een nieuw nummer ingestudeerd.
Zoals Yuri ’s avonds aankondigde, konden ze niet om het overlijden van David Bowie heen. Hij is daar mee opgegroeid, vertelde hij. Hiertoe werd het nummer “After All”, van één v.d. vroegere albums van Bowie “The Man Who Sold The World”, heel mooi en gevoelig gebracht.
Al met al was het een geweldige (luister)avond met prachtige muziek, gedreven en getalenteerde musici en een super publiek.
De lp of cd “Desire” aanschaffen is een aanrader.

Harry Hulskemper

Helemaal met je eens Harry
Theo van der Meer.

Filed under: terugblikken

foto: Cor van Bruggen

De “Grapevine Collection” bleek zondagmiddag 24 januari een volwassen dance-rock groep te zijn met een heerlijk opzwepende en stevige beat en met een geweldige zangeres, die gesteund werd door twee uiterst stimulerende backing vocalistes die er duidelijk veel plezier in hadden.
Goed gebrachte covers, maar ook een heel aantal eigen composities.
Geweldig om zo veel jong enthousiasme voor deze soort muziek te zien en om te merken dat er zo veel blije reacties uit het publiek te vernemen waren. Er was ook al duidelijk een forse groep supporters en vaste belangstellenden aanwezig, die graag hun steun wilden betuigen.
Hier werd weer eens bewezen dat er heel veel power en jong talent om ons heen leeft. Opnieuw een Mahogany Session van formaat!

André Smit

Filed under: terugblikken

foto: Robin Valkenburg

Benjamin Herman en Anton Goudsmid wisten gisterenavond een volle zaal te boeien met z’n tweeën; en hoe! Je denkt dat zoiets toch al snel zal vervelen; twee instrumenten zonder ondersteunende bas of drum geluiden. Nou dat was al snel duidelijk, maar voorál na de pauze toen ze pas goed ingespeeld waren geraakt.
Benjamin was voorál de melodieën en soli aan het spelen en moest daarbij wel steeds een snelle schets laten horen van de bijpassende accoorden, terwijl Anton de hele ondersteunende bas-, drum- en slag-gitaar partijen op alleen zijn half acoustische gitaar ten gehore bracht en ook soleerde; en dat direct acoustisch, zonder gebruik te maken van diverse sluwe computer technieken.
Dit was het werk van twee gedreven en door de wol geverfde muziek-beesten, die hun sporen ruim en allang verdiend hebben in zeer diverse combinaties en dat bleek een goed recept om de hele zaal muisstil en alert te houden, zonder een zweem van verveling.

Petje af!

André Smit

Filed under: terugblikken

Foto: Cor van Bruggen.

Op de één of andere manier, inspireert jazzclub Mahogany Hall topartiesten altijd zodanig, dat ze op de toppen van hun kunnen en inspiratie gaan spelen.
Zo ook het geval met deze groep, reeds gevestigde, wereldtoppers. In een praktisch volle club presenteerden deze musici twee sets zeer geïnspireerde stukken.
Zoals Paul van Kemenade aankondigde waren het allemaal nieuwe stukken, waarin uiteraard, bij tijd en wijle, de bekende “licks” van de afzonderlijke musici langskwamen. Je loopt bij deze topmusici het risico, dat de band geen geheel gaat vormen. Ik vond afgelopen zaterdag het tegendeel waar. Ook al spelen ze al vanaf 2007(!) regelmatig met elkaar, was er niets van routinematig spelen te merken. Nee, het enthousiasme op het podium was zeer groot, wat gelukkig ook uitstraalde naar het publiek. Een enkeling vond de interactie met het publiek niet zo groot, maar het merendeel zat volkomen in de muziek en vaak zeer interessante soli.
Natuurlijk kennen we de musici al jaren, maar steeds weten ze, bij mij in ieder geval, de juiste snaar te raken, zodat je je totaal in de muziek kan inleven.
Ray Anderson speelde zoals altijd, lyrisch dan wel grommend, waarbij hij zoals immer bijzondere geluiden uit zijn trombone tovert, zonder dat het “toet-piep-knor” wordt!
Paul van Kemenade was wat minder op de voorgrond, maar weet met zijn spel (riffs en soli) de band heel goed bij elkaar te houden. Het ritme, vrij of strak, is bij Ernst Glerum en Han Bennink, natuurlijk uitermate goed verzorgd. Ernst op zijn cellobas (is dat het juiste woord?) waaruit een toch zeer mooi en laag geluid uitkomt en Han uiteraard op zijn niet al te grote drumstel, waarbij hij weer onnavolgbare soli te berde bracht. Menig drummer zou op een gegeven moment niet meer weten waar hij zich bevindt, maar bij Han Bennink weet je zeker dat hij altijd weer in de groove van het stuk terecht komt, welke omweg hij, jonglerend en al, ook maakt.
Vrijdagavond hadden de heren nog in het BIMhuis gespeeld, maar ik heb bezoekers gesproken, die speciaal naar Mahogany Hall waren gekomen, omdat ze weten dat het zo’n inspirerende club is. En zij hebben gelijk en waar voor hun geld gekregen.
Het was (wederom) een memorabele openingsavond van dit jubeljaar.
Harry Hulskemper

Filed under: terugblikken