(foto:Ferry Knijn)
Rob Mostert is al vele jaren een held op zijn Hammond-orgel, model B3.
Sinds kort speelt hij samen met saxofonist Efraim Trujillo en slagwerker Chris Strik in The Preacher Men, waarin niet alleen de vette sound van de Hammond volledig tot zijn recht komt.
Saxvirtuoos Trujillo (The Ploctrones) schittert met robuust ‘in your face’-spel in de kleine bezetting. Strik (Amina Figarova), die net als Trujillo deel uitmaakt van de grote Rob Mostert Hammond Group, begeleidt de solisten strak groovend en swingend, zonder opsmuk maar ongelooflijk krachtig stuwend.
Het drietal neemt het publiek mee terug naar de tijd van rokerige jazzclubs in Chicago en New York waar in de jaren vijftig en zestig legendarische Hammond-trio’s met hardbop- en souljazzgrootheden als Jimmy Smith, Jimmy McGriff, Lou Donaldson en Stanley Turrentine de dienst uitmaakten.
De muziek van The Preacher Men zal oudere én jongere generaties aanspreken omdat het vitaal en opwindend is.
Knappe jongen of meid die stil kan blijven zitten als Rob, Efraim en Chris
‘in the house’ zijn.
De passie en energie van dit trio zal elk publiek in vervoering brengen.
Bezetting
Rob Mostert: Hammond-orgel
Efraim Trujillo: saxen
Chris Strik: slagwerk
Filed under: concertagenda
FACEBOOK
INSTAGRAM
TWITTER
Zaterdagavond 7 januari Rob Mostert’s “The Preacher Men”:
Wat een héérlijk stevig swingend Edams Hammond-orgel feest!
Alle factoren om dit optreden tot een doorslaand succes te maken waren optimaal aanwezig: Een volle zaal van de Mahogany Hall, musici met zin in een avond lang “uit hun dak gaan” na de vreed(t)zame feestdagen en een thuiswedstrijd voor Rob Mostert met veel belangstellende vrienden, kennissen, leerlingen, collega’s en bewonderaars.
De show begon meteen al met de stevig swingende beat van Chris Stik, waarbij de linker (blote) voet van Rob zich als de bassist van de groep voegde op het Hammond basklavier. Dit bleef de voortdurend opzwepende basis van deze uiterst muzikale avond.
Efraïm Trojillo en Rob Mostert soleerden naar hartelust op meestal eigen composities, volledig op elkaar ingespeeld als twee handen op één buik. Niemand kon dit aanhoren zonder mee te bewegen en iedereen werd meegezogen in de enthousiaste “groove” van deze “hoge priesters” en hun Jazzy “evangelie”.
Ik weet zeker dat ik niet de enige was, die heeft genoten.
André Smit
Reactie by André Smit — 8 januari 2017 @ 17:52