MICHIEL BORSTLAP SOLO

20 november 2014 21:00

Borstlab voor site (2014)

Michiel Borstlap werd in Nederland geboren in een muzikale familie waar voortdurend naar muziek werd geluisterd. Hij werd al vroeg ‘besmet’ met het muziekvirus. “Toen ik vier was, hoorde ik een piano en werd verliefd,” zegt hij. “daarna heb ik altijd van gedroomd van een carrière in de muziek”.

Michiel maakte van zijn droom een werkelijkheid, toen hij in 1992, cum laude, afstudeerde op het Hilversums Conservatorium en werd toen meteen bekroond tot Beste Solist, bij een Europese wedstrijd in hetzelfde jaar. In 1996 won hij de prestigieuze Thelonious Monk Award en werkte vervolgens aan een reeks van succesvolle samenwerkingen met jazz en poplegends zoals Herbie Hancock, Bill Bruford, Gino Vannelli, Pat Metheny, Wayne Shorter en meer recentelijk met Ludovico Einaudi. Borstlap heeft eenentwintig albums uitgebracht onder zijn eigen naam en heeft vele composities geschreven voor andere groepen, met name voor het duo: Herbie Hancock en Wayne Shorter.

Borstlap muzikale werk  bestaat uit componeren en uitvoeren. Op de vraag welke van deze twee het belangrijkste is voor hem, is zijn antwoord simpel: “componeren of improviseren is eigenlijk hetzelfde, met uitzondering van de tijd”. Improviseren gebeurt in fracties van seconden, componeren duurt veel langer. In 2009 won hij een Edison.

Als je Michiel vraagt muziek te definiëren zegt hij: “Muziek is vrijheid, een zeer mooi ding. Ik hou van vrijheid. Het is een uniek gevoel om met je hoofd vol muziek te kunnen improviseren voor een publiek. Michiel Borstlap speelde concerten over de hele wereld, in meer dan 70 landen.

Filed under: concertagenda

1 reactie »

  1. Deze donderdagse-special was nu toch weer een uiterst bijzondere:
    Michiel Borstlap voelde zich helemaal thuis in de Mahogany Hall, zó goed thuis dat hij in een soort gevoelige muzikale “trance” raakte.
    Met zijn ogen dicht speelde hij voor de pauze louter improviserend diverse persoonlijke associaties op slechts twee composities van elk bijna een half uur (“‘Round Midnight” van Thelonius Monk en “Blame it on my youth” van Oscar Levant) Héél gevoelig en subtiel, waarbij zelfs een goed bedoelde ondersteuning door een drummer of gitarist toch zou hebben gestoord.(!) Prachtig genuanceerd, harmonieus en creatief liet hij ons diverse eigen sound-scapes op een prachtig gestemde vleugel horen. Na de pauze liet hij ons wat meer variatie horen, maar steeds op de grens van klassiek (Satie) en Jazz (Monk). Hij deed denken aan Keith Jarrett en Chick Corea, maar voorál aan Michiel Borstlap’s CD “Reflections” en nu zijn nieuwste CD: “Frames”. Héérlijk !

    André Smit

    Reactie by André Smit — 21 november 2014 @ 19:11

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL

Leave a comment