Amina Figarova Sextet.
Amina Figarova is geboren en getogen in Bakoe, Azerbeidzjan, Bart Platteau, haar man, komt uit België, en samen zijn ze de burgers van de wereld. Ze hebben in 18 jaar, uitgebreid door de wereld getoerd en ontwikkelen toen, ondanks de onvermijdelijke personele veranderingen, een hecht ensemble met een eigen geluid, dat is gebaseerd op haar onnavolgbare stembereik van Armina en op een origineel repertoire. In die periode hebben Figarova en Platteau in Rotterdam gewoond, waar zij een comfortabele lanceerplatform voor hun carrière zijn vonden. In 2010 besloten ze om de gedurfde, grote verhuizing naar de Verenigde Staten te maken en hebben het daar geweldig naar hun zin. Zij werken samen met musici uit de VS en Europa in een groot circuit van gastvrije locaties, dat zij in die 18 jaar hebben opgebouwd. Amina Figarova Sextet maakte grote indruk op het hoofdpodium van het Newport Jazz Festival,en nu wordt herhaaldelijk uitgenodigd in New Orleans Jazz and Heritage Festival, won prijzen op grote festivals in Chicago, Detroit, Parijs, Amsterdam – en natuurlijk New York.
Zaterdavond 8 november in Jazzclub Mahogany Hall in Edam.
Filed under: concertagenda
FACEBOOK
INSTAGRAM
TWITTER
Zaterdag begon dit concert van het sextet van Amina Figarova meteen al heel bijzonder met spontaan een vrije drumsolo van Jason Brown, die na enkele wervelende tempo- en volume-wisselingen de strakke intro werd van hun openingsnummer. Opvallend waren de aparte harmonieën van de dwarsfluit (Bart Platteau), de bügel (Ernie Hammes) en de tenorsax (Johannes Mueller) ondersteund door een stevige bas van Derryl Hall, die mij wat doen denken aan Boy Edgar’s Big Band. De piano-partijen waren een afwisseling van warme ondersteunende accoorden en ritmisch omlijstende vingervlugge loopjes met een mooie timing. Er werden uitsluitend eigen composities gespeeld, sommige nog niet voorzien van een naam zodat onze creatieve inbreng terstond werd uitgenodigd. Echt mooi waren de slepend langzame ballads met soli van Bart op altfluit, Johannes op sopraan-sax en Ernie op bügel, Amina op de prachtig klinkende vleugel en Derryl op de acoustische contrabas.
De geluidstechniek, in handen van Harry Hulskemper was perfect: acoustisch in balans, niet te hard en zonder vervorming.
Complimenten, André Smit
Reactie by André Smit — 10 november 2014 @ 18:11