Zaterdag was ons podium van de Mahogany Hall voor Brancka en het kwartet van Olaf Keus met sfeervolle Braziliaanse Bossa en Samba. Voor de pauze werden wat voorzichtig een aantal klassiekers ten gehore gebracht en viel de heldere hoge stem van Brancka op: zowel dominant als fragiel door de zeer direkte klank van haar eigen zang-microfoon. Ze zong heel genuanceerd muzikaal en ritmisch, ondanks de minder logische melodie-lijnen van de gekozen muziekstukken. Daniël de Moraes op gitaar viel meteen op als solist met zijn typische warme Braziliaanse accoorden en loopjes. Olaf Keus wist meteen vanaf het begin al de Samba- en de Bossa-beat perfect te handhaven en Mark Milan, de pianist een vaste ondersteuning te bieden voor zijn uiterst jazzy klinkende fill-in’s en mooie soli. Theo de Jong bespeelde zijn 6 snarige fretten-basgitaar met veel funky accenten en hij zong zelfs mee met enkele van zijn geweldige soli. Na de pauze was de sfeer veel losser, met als hoogtepunt een vocale en body-akoustische percussie van Olaf en Brancka die de intro was van een heel aantal heerlijk opzwepende solistische acties.
Op den duur was het voortdurend toch wat te luide en te heldere stemgeluid van Brancka wat teveel en zelfs wat te eentonig.
Een grotere afwisseling van zang met instrumentale stukken zou volgens mij aan te raden zijn geweest.

André Smit
foto: Cor van Bruggen

Filed under: terugblikken