Ray Anderson (USA) met Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink

9 januari 2016 21:00

Roy Anderson met
Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink.

Het plezier straalt van deze internationale supergroep af. De Amerikaanse trombonist en vijfvoudig Downbeat Critics Poll-winnaar Ray Anderson voelt zich duidelijk thuis bij zijn Nederlandse vrienden en zielsverwanten Paul van Kemenade (altsaxofoon) en Ernst Glerum (contrabas) en Han Bennink (slagwerk). Deze muzikanten hebben niet voor niets allen de Boy Edgar-prijs gewonnen. Zij switchen moeiteloos tussen de opgewekte swing, pittige Cubaanse grooves en broeierige ballads. Op het repertoire staan o.a. stukken van Van Kemenade’s compositie Close Enough, van zijn gelijknamige CD, die bekroond werd met vijf sterren in Downbeat. In welke bezetting Van Kemenade ook speelt, centraal staat zijn bijzondere geluid op de altsaxofoon. Ook Glerum en Bennink behoeven verder geen introdukties, zij staan allen gerand voor een avond genieten.

Zaterdag 9 januari, zijn zij in Jazzclub Mahogany Hall.

 

Filed under: concertagenda

* Jazzfoto’s Ed van de Elsken

16:00

Foto Ed van der Elsken-Expo

Jazzfoto’s Ed van der Elsken in Edam

Start het jubileumjaar 2016 (50 jaar) van Jazzclub Mahogany Hall, Strandbad Paviljoen, Zeevangszeedijk 7a in Edam op 9 januari 2016 met een optreden van het kwartet bestaande uit Han Bennink – drums, Ernst Glerum – bas, Ray Anderson – trombone en Paul van Kemenade – altsax, een week later, om precies te zijn zondag 17 januari, opent aldaar de tentoonstelling JAZZ met de swingende jazzfoto’s van de legendarische fotograaf Ed van der Elsken. 

Na zijn Parijse periode, die het nog steeds tot de verbeelding sprekende fotoboek Een liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Près oplevert, keert hij terug naar Nederland.
In Amsterdam is dan met enige regelmaat het puikje van De Amerikaanse jazz te horen in het Concertgebouw. Via kunstvrienden als Remco Campert en Simon Vinkenoog maakt hij kennis met de muziek van Chet Baker. Als deze lyrische trompettist in 1955 het podium van het Concertgebouw betreedt is Van der Elsken erbij. Vanaf die tijd is hij daar met grote regelmaat te vinden om de vele Amerikaanse jazzmusici die zullen volgen, zowel voor als achter het podium, op negatief vast te leggen. Deze inspanningen worden bekroond met het prachtige boekje JAZZ dat in 1959 wordt uitgegeven door De Bezige Bij en in 2007 in facsimile herdruk verschijnt bij de bekende Duitse uitgever Steidl. Vele fraaie fotoboeken van zijn hand zullen volgen.

Mahogany Hall toont een bescheiden selectie uit zijn jazzarchief. Tevens wordt aandacht besteed aan, wat eigenlijk een nieuw boekje is, namelijk de speciale editie die Steidl in 2007 uitgeeft van eerder genoemd boekje, waarbij Van der Elsken bij elke muzikant met zilverkleurige fineliner aangeeft om wie het gaat. Bovendien zijn alle jazzuitgaven van Van der Elsken te zien.

De tentoonstelling is te bezoeken tijdens concertavonden (in combinatie met een entreebewijs) en op enkele zondagmiddagen (vrij entree) en eindigt op 19 maart 2016.

Filed under: exposities

<< Ray Anderson, Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink

00:00

SAMSUNG CSC
Foto: Cor van Bruggen.

Op de één of andere manier, inspireert jazzclub Mahogany Hall topartiesten altijd zodanig, dat ze op de toppen van hun kunnen en inspiratie gaan spelen.
Zo ook het geval met deze groep, reeds gevestigde, wereldtoppers. In een praktisch volle club presenteerden deze musici twee sets zeer geïnspireerde stukken.
Zoals Paul van Kemenade aankondigde waren het allemaal nieuwe stukken, waarin uiteraard, bij tijd en wijle, de bekende “licks” van de afzonderlijke musici langskwamen. Je loopt bij deze topmusici het risico, dat de band geen geheel gaat vormen. Ik vond afgelopen zaterdag het tegendeel waar. Ook al spelen ze al vanaf 2007(!) regelmatig met elkaar, was er niets van routinematig spelen te merken. Nee, het enthousiasme op het podium was zeer groot, wat gelukkig ook uitstraalde naar het publiek. Een enkeling vond de interactie met het publiek niet zo groot, maar het merendeel zat volkomen in de muziek en vaak zeer interessante soli.
Natuurlijk kennen we de musici al jaren, maar steeds weten ze, bij mij in ieder geval, de juiste snaar te raken, zodat je je totaal in de muziek kan inleven.
Ray Anderson speelde zoals altijd, lyrisch dan wel grommend, waarbij hij zoals immer bijzondere geluiden uit zijn trombone tovert, zonder dat het “toet-piep-knor” wordt!
Paul van Kemenade was wat minder op de voorgrond, maar weet met zijn spel (riffs en soli) de band heel goed bij elkaar te houden. Het ritme, vrij of strak, is bij Ernst Glerum en Han Bennink, natuurlijk uitermate goed verzorgd. Ernst op zijn cellobas (is dat het juiste woord?) waaruit een toch zeer mooi en laag geluid uitkomt en Han uiteraard op zijn niet al te grote drumstel, waarbij hij weer onnavolgbare soli te berde bracht. Menig drummer zou op een gegeven moment niet meer weten waar hij zich bevindt, maar bij Han Bennink weet je zeker dat hij altijd weer in de groove van het stuk terecht komt, welke omweg hij, jonglerend en al, ook maakt.
Vrijdagavond hadden de heren nog in het BIMhuis gespeeld, maar ik heb bezoekers gesproken, die speciaal naar Mahogany Hall waren gekomen, omdat ze weten dat het zo’n inspirerende club is. En zij hebben gelijk en waar voor hun geld gekregen.
Het was (wederom) een memorabele openingsavond van dit jubeljaar.
Harry Hulskemper

Filed under: terugblikken