Yuri Honing Acoustic Quartet “Desire”

30 januari 2016 21:00
Saxofonist Yuri Honing foto: Paul Bergen

Saxofonist Yuri Honing – foto: Paul Bergen

Less is More bij het Acoustic Quartet van Yuri Honing.
Yuri Honing is een toonaangevend en veel internationaal opererende saxofonist die zich verdiept in veel verschillende muziekgenres, van jazz tot klassiek, van Arabisch tot pop en rock en van improvisatie tot singer songwriter. Hij speelde met Nederlandse musici uit die verschillende richtingen: improvisator Misha Mengelberg, popzangeresssen Ellen ten Damme en Roosbeef. 
En met buitenlandse musici als Ibrahim Malouf, Kurt Rosenwinkel, Gary Peacock, Paul Motian en Pat Metheny. De samenwerking met pianist Paul Bley werd met een Edison onderscheiden.
 De twee belangrijkste eigen bands noemt hij zijn ‘harde’ en zijn ‘zachte’ band. 
De harde band is het electrische Wired Paradise. Het Acoustic Quartet is de zachte band.

In 1990 begon hij zijn eigen Trio samen met bassist Tony Overwater en drummer Joost Lijbaart. In 2005 startte Honing een nieuwe elektrische band, Wired Paradise, met Tony Overwater (basgitaar), Joost Lijbaart en de Duitse gitarist Frank Möbus.
In 2009 richtte Honing zijn Acoustic Quartet op met pianist Wolfert Brederode, basgitarist Ruben Samama en drummer Joost Lijbaart.
In 2012 kreeg hij de VPRO/Boy Edgarprijs. De jury oordeelde toendertijd o.a. dit:
“ Yuri Honing is een ‘veroorzaker’. Hij realiseert ideeën die daarna ook een eigen leven gaan leiden, die navolging vinden en die de kiem vormen van nieuwe tradities”
en ook:
“ …. op een creatieve, inventieve manier is hij grensverleggend en grensoverschrijdend met zijn vak bezig. “
De keuze voor saxofoon als instrument was niet persé heel inhoudelijk:
“Ik wilde iets anders gaan doen dan mijn familie. Iedereen speelde piano thuis en ik vermeed op- of aanmerkingen door voor de saxofoon te kiezen die een heel ander technische benadering vergt. Op de middelbare school wist niemand wat een sax was en dan is het extra aantrekkelijk om er goede sier mee te maken”, zei Yuri in een interview in 2012.

Filed under: concertagenda

<< Yuri Honing Quartet - Desire

00:00
foto: Cor van Bruggen

foto: Cor van Bruggen

Yuri Honing-tenorsaxofoon, Wolfert Brederode-piano, Gulli Gudmundson-bas en Joost Lijbaart-drums.

Afgelopen zaterdagavond, was het op sommige momenten oorverdovend stil in de goedgevulde Mahogany Hall, tijdens het optreden van het Yuri Honing Acoustic Quartet.
De vier heren speelden muziek van het laatste album van Yuri Honing, getiteld “Desire”.
Heel goed merkbaar en mooi om te horen dat de vier musici al een tijdje op tournee zijn, met deze nummers. Fantastisch op elkaar ingespeeld en bij verrassende wendingen ontzettende goed volgend. De melodielijnen werden heel lang uitgesponnen, vooral door de saxofoon en piano, waarbij de bas en drums heerlijke ritmische patronen uitsponnen. Misschien werd dit voor de pauze, voor een deel van het publiek, wat te veel, om geconcentreerd te blijven.
Na de pauze was er toch wat meer afwisseling en vaart in de nummers, waardoor iedereen weer muisstil zat te luisteren.
Terwijl ik dit stukje maak, draai ik de gekochte lp (mooi rood vinyl!) en dan blijkt eens te meer, dat de jazzclub in Edam de artiesten altijd weer inspireert tot zeer diepzinnig en fantastisch spel. Yuri vertelde na afloop dat hij het gevoel had één v.d. betere concerten gehad te hebben. Publiek was zeer aandachtig, om maar niets van de gevoelige melodieën te missen. Af en toe brak de ban en gingen de musici één voor één even lekker los, vooral na de pauze.
’s Middags, bij het soundchecken, werd er nog een nieuw nummer ingestudeerd.
Zoals Yuri ’s avonds aankondigde, konden ze niet om het overlijden van David Bowie heen. Hij is daar mee opgegroeid, vertelde hij. Hiertoe werd het nummer “After All”, van één v.d. vroegere albums van Bowie “The Man Who Sold The World”, heel mooi en gevoelig gebracht.
Al met al was het een geweldige (luister)avond met prachtige muziek, gedreven en getalenteerde musici en een super publiek.
De lp of cd “Desire” aanschaffen is een aanrader.

Harry Hulskemper

 

Helemaal met je eens Harry
Theo van der Meer.

Filed under: terugblikken

Mahogany Sessions – Grapevine Collection

24 januari 2016 16:00

Grapevine Collection LR

Grapevine Collection
Music that makes you wanna dance.

Grapevine Collection geeft muzikale energie, waardoor je spontaan gaat bewegen en wil dansen. De muzikanten produceren eigen werk met een oorspronkelijke sound, waarbij invloeden van funk, dance en pop, hoorbaar zijn.
De krachtige vocalen van de zangeres zijn warm, soulfull en expressief.
Ze bereiken direct iedereen die aanwezig is.
Het publiek hoort funky, dancy grooves en stuwende muzikale ritmes van bas en drums voorbij komen. Er ontstaat energie door de catchy, ritmische geluiden van de gitaar. De warme keyboard tonen smelten alle muzikale onderdelen samen, tot een complete sound.
Je hoort een nieuw, eigen, dynamisch geluid dat blijft hangen.
Op een prettige manier raak je hier verrassend snel aan gewend.
In de zomer van 2015 speelde de band op verschillende plaatsen in Frankrijk. Op uitnodiging van de de Franse band Bijou s.v.p. (Philippe Dauga, former bassist Serge Gainsbourg) speelde Grapevine Collection op het festival Rock en Morvan in Chateau Chinon, Bourgogne.
De band speelt in kroegen, poppodia en festivals.
Plezier maken, mensen laten genieten en dansen door de muziek, dat is de grote passie van Grapevine Collection.

Zondag 24 januari in Mahogany Sessions.

Filed under: concertagenda

<< Grapevine Collection (Mahogany Sessions)

00:00
foto: Cor van Bruggen

foto: Cor van Bruggen

De “Grapevine Collection” bleek zondagmiddag 24 januari een volwassen dance-rock groep te zijn met een heerlijk opzwepende en stevige beat en met een geweldige zangeres, die gesteund werd door twee uiterst stimulerende backing vocalistes die er duidelijk veel plezier in hadden.
Goed gebrachte covers, maar ook een heel aantal eigen composities.
Geweldig om zo veel jong enthousiasme voor deze soort muziek te zien en om te merken dat er zo veel blije reacties uit het publiek te vernemen waren. Er was ook al duidelijk een forse groep supporters en vaste belangstellenden aanwezig, die graag hun steun wilden betuigen.
Hier werd weer eens bewezen dat er heel veel power en jong talent om ons heen leeft. Opnieuw een Mahogany Session van formaat!

André Smit

Filed under: terugblikken

Duo Anton Goudsmit – Benjamin Herman

21 januari 2016 21:00

benjamin-anton01-Krijn-van-Noordwijk_Jonathan-Herman.144
ANTON GOUDSMIT & BENJMIN HERMAN,
een bijzonder duo.

Dat ieder zelfstandig zijn mannetje kan staan is bekend. Dat bepaalde combinaties van musici meer opleveren dan de som der delen is een feit. Herman en Goudsmit spelen al jaren met elkaar, eerst in kroegen en cafeetjes, vanaf 1993 met New Cool Collective en tussen 2005 en 2010 met Herman’s kwartet.

Na een ‘pauze’ van meer dan twee jaar staan Herman en Goudsmit weer te trappelen om met elkaar de podia onveilig te maken. Dit keer als duo. Van old skool standards tot leipe impro en nieuwe sjit. Deze concertreeks zal de geschiedenis ingaan als iets ‘waar je bij had moeten zijn’. Ze zijn al meer dan 25 jaar de geur van elkaars sokken gewend, dus verwacht geen aftastend geneuzel of onwennig gepiel op het podium…..
Beiden ontvingen tal van onderscheidingen waaronder de prestigieuze VPRO/Boy Edgarprijs.

Donderdag 21 januari in Jazzclub Mahogany Hall.

Filed under: concertagenda

<< Duo Anton Goudsmit & Benjamin Herman

00:00
foto: Robin Valkenburg

foto: Robin Valkenburg

Benjamin Herman en Anton Goudsmid wisten gisterenavond een volle zaal te boeien met z’n tweeën; en hoe! Je denkt dat zoiets toch al snel zal vervelen; twee instrumenten zonder ondersteunende bas of drum geluiden. Nou dat was al snel duidelijk, maar voorál na de pauze toen ze pas goed ingespeeld waren geraakt.
Benjamin was voorál de melodieën en soli aan het spelen en moest daarbij wel steeds een snelle schets laten horen van de bijpassende accoorden, terwijl Anton de hele ondersteunende bas-, drum- en slag-gitaar partijen op alleen zijn half acoustische gitaar ten gehore bracht en ook soleerde; en dat direct acoustisch, zonder gebruik te maken van diverse sluwe computer technieken.
Dit was het werk van twee gedreven en door de wol geverfde muziek-beesten, die hun sporen ruim en allang verdiend hebben in zeer diverse combinaties en dat bleek een goed recept om de hele zaal muisstil en alert te houden, zonder een zweem van verveling.

Petje af!

André Smit

Filed under: terugblikken

Ray Anderson (USA) met Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink

9 januari 2016 21:00

Roy Anderson met
Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink.

Het plezier straalt van deze internationale supergroep af. De Amerikaanse trombonist en vijfvoudig Downbeat Critics Poll-winnaar Ray Anderson voelt zich duidelijk thuis bij zijn Nederlandse vrienden en zielsverwanten Paul van Kemenade (altsaxofoon) en Ernst Glerum (contrabas) en Han Bennink (slagwerk). Deze muzikanten hebben niet voor niets allen de Boy Edgar-prijs gewonnen. Zij switchen moeiteloos tussen de opgewekte swing, pittige Cubaanse grooves en broeierige ballads. Op het repertoire staan o.a. stukken van Van Kemenade’s compositie Close Enough, van zijn gelijknamige CD, die bekroond werd met vijf sterren in Downbeat. In welke bezetting Van Kemenade ook speelt, centraal staat zijn bijzondere geluid op de altsaxofoon. Ook Glerum en Bennink behoeven verder geen introdukties, zij staan allen gerand voor een avond genieten.

Zaterdag 9 januari, zijn zij in Jazzclub Mahogany Hall.

 

Filed under: concertagenda

* Jazzfoto’s Ed van de Elsken

16:00

Foto Ed van der Elsken-Expo

Jazzfoto’s Ed van der Elsken in Edam

Start het jubileumjaar 2016 (50 jaar) van Jazzclub Mahogany Hall, Strandbad Paviljoen, Zeevangszeedijk 7a in Edam op 9 januari 2016 met een optreden van het kwartet bestaande uit Han Bennink – drums, Ernst Glerum – bas, Ray Anderson – trombone en Paul van Kemenade – altsax, een week later, om precies te zijn zondag 17 januari, opent aldaar de tentoonstelling JAZZ met de swingende jazzfoto’s van de legendarische fotograaf Ed van der Elsken. 

Na zijn Parijse periode, die het nog steeds tot de verbeelding sprekende fotoboek Een liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Près oplevert, keert hij terug naar Nederland.
In Amsterdam is dan met enige regelmaat het puikje van De Amerikaanse jazz te horen in het Concertgebouw. Via kunstvrienden als Remco Campert en Simon Vinkenoog maakt hij kennis met de muziek van Chet Baker. Als deze lyrische trompettist in 1955 het podium van het Concertgebouw betreedt is Van der Elsken erbij. Vanaf die tijd is hij daar met grote regelmaat te vinden om de vele Amerikaanse jazzmusici die zullen volgen, zowel voor als achter het podium, op negatief vast te leggen. Deze inspanningen worden bekroond met het prachtige boekje JAZZ dat in 1959 wordt uitgegeven door De Bezige Bij en in 2007 in facsimile herdruk verschijnt bij de bekende Duitse uitgever Steidl. Vele fraaie fotoboeken van zijn hand zullen volgen.

Mahogany Hall toont een bescheiden selectie uit zijn jazzarchief. Tevens wordt aandacht besteed aan, wat eigenlijk een nieuw boekje is, namelijk de speciale editie die Steidl in 2007 uitgeeft van eerder genoemd boekje, waarbij Van der Elsken bij elke muzikant met zilverkleurige fineliner aangeeft om wie het gaat. Bovendien zijn alle jazzuitgaven van Van der Elsken te zien.

De tentoonstelling is te bezoeken tijdens concertavonden (in combinatie met een entreebewijs) en op enkele zondagmiddagen (vrij entree) en eindigt op 19 maart 2016.

Filed under: exposities

<< Ray Anderson, Paul van Kemenade, Ernst Glerum en Han Bennink

00:00

SAMSUNG CSC
Foto: Cor van Bruggen.

Op de één of andere manier, inspireert jazzclub Mahogany Hall topartiesten altijd zodanig, dat ze op de toppen van hun kunnen en inspiratie gaan spelen.
Zo ook het geval met deze groep, reeds gevestigde, wereldtoppers. In een praktisch volle club presenteerden deze musici twee sets zeer geïnspireerde stukken.
Zoals Paul van Kemenade aankondigde waren het allemaal nieuwe stukken, waarin uiteraard, bij tijd en wijle, de bekende “licks” van de afzonderlijke musici langskwamen. Je loopt bij deze topmusici het risico, dat de band geen geheel gaat vormen. Ik vond afgelopen zaterdag het tegendeel waar. Ook al spelen ze al vanaf 2007(!) regelmatig met elkaar, was er niets van routinematig spelen te merken. Nee, het enthousiasme op het podium was zeer groot, wat gelukkig ook uitstraalde naar het publiek. Een enkeling vond de interactie met het publiek niet zo groot, maar het merendeel zat volkomen in de muziek en vaak zeer interessante soli.
Natuurlijk kennen we de musici al jaren, maar steeds weten ze, bij mij in ieder geval, de juiste snaar te raken, zodat je je totaal in de muziek kan inleven.
Ray Anderson speelde zoals altijd, lyrisch dan wel grommend, waarbij hij zoals immer bijzondere geluiden uit zijn trombone tovert, zonder dat het “toet-piep-knor” wordt!
Paul van Kemenade was wat minder op de voorgrond, maar weet met zijn spel (riffs en soli) de band heel goed bij elkaar te houden. Het ritme, vrij of strak, is bij Ernst Glerum en Han Bennink, natuurlijk uitermate goed verzorgd. Ernst op zijn cellobas (is dat het juiste woord?) waaruit een toch zeer mooi en laag geluid uitkomt en Han uiteraard op zijn niet al te grote drumstel, waarbij hij weer onnavolgbare soli te berde bracht. Menig drummer zou op een gegeven moment niet meer weten waar hij zich bevindt, maar bij Han Bennink weet je zeker dat hij altijd weer in de groove van het stuk terecht komt, welke omweg hij, jonglerend en al, ook maakt.
Vrijdagavond hadden de heren nog in het BIMhuis gespeeld, maar ik heb bezoekers gesproken, die speciaal naar Mahogany Hall waren gekomen, omdat ze weten dat het zo’n inspirerende club is. En zij hebben gelijk en waar voor hun geld gekregen.
Het was (wederom) een memorabele openingsavond van dit jubeljaar.
Harry Hulskemper

Filed under: terugblikken