Corrie van Binsbergen kwam zaterdag 7 november bij ons met haar volledig nieuwe 7 mans band en een compleet nieuw repertoire een zeer indrukwekkende show neerzetten. Onze redelijk gevulde jazz-club luisterde muisstil en aandachtig naar de stevige rock-beat en de percussie van Yonga Sun, strak ondersteund door de mooie contrabas-geluiden van Dion Nijland, waarop de vier blazers (Michiel, Miguel, Morris en Joost) een combinatie konden spelen van spat-gelijke motieven, riffs en licks die de orde schiepen en steeds erg veel ruimte open lieten voor volledig vrije solo-improvisaties. Iedere solist had heel veel vrijheid in de invulling van zijn / haar solo, zolang de ritmische beat maar gehandhaafd bleef. Harmonieën werden wel heel ruim geïnterpreteerd en uiterst dysharmonische klanken pasten toch weer vaak opvallend goed in de samenklanken van de diverse instrumenten. De grens van chaos werd steeds opgezocht maar de basis van de strakke beat of de vast aangehouden grond-tonen bewaarden de orde. Toch vond ik persoonlijk het prachtige nummer “A Flower is a Lovesome Thing” van Billy Strayhorn in een arrangement van de trombonist Joost Buis het hoogtepunt, toen bleek namelijk dat alle muzikanten toch ook wel echt harmonisch en mooi konden spelen.

Albert van Veenendaal – piano met akoestische effecten
Corrie van Binsbergen – gitaar
Dion Nijland – contrabas
Joost Buis – trombone en lapsteelguitar
Michiel van Dijk – tenorsax en basclarinet
Miguel Boelens – alt- en sopraansax
Morris Kliphuis – hoorn en cornet
Yonga Sun – drums en percussie

André Smit

Filed under: terugblikken