BOI AKIH “inspiral”
De warme, kleurrijke stem van Monica Akihary en het inventieve gitaarspel van Niels Brouwer vormen de basis van Boi Akih. Het duo speelt over de hele wereld en heeft meerdere cd’s uitgebracht op het label ENJA. In Inspiral wordt het duo aangevuld met Yedo Gibson op basklarinet, en de uit Barcelona afkomstige drummer en percussionist Vasco Trilla. De theatrale aanpak van hun muziek is een stap verder in de ontwikkeling van de muzikale, veelzijdige en onderzoekende wereld van Boi Akih. De zwoelste stem van Nederland is vermoedelijk die van Monica Akihary. Samen met haar muzikale begeleiders, werkt zij gestaag aan een intrigerend en ongrijpbaar oevre dat de muzikale geografische grenzen in alle opzichten overschrijdt. “Boi Akih creëert ’n eigen wereld van klanklandschappen met sfeervolle effecten, abstract maar melodieus.”
Tijdens een oude Molukse ceremonie, worden mensen opgeroepen de wereld in te trekken om waargenomen te geworden. Iemand die waargenomen wordt bestaat. Het waarnemen wordt essentieel geacht voor de ontwikkeling van de gemeenschap. Niet, ‘ik denk dus ik besta’, maar ‘ik wordt waargenomen, dus ik besta’. In de kwantummechanica ziet men een zelfde fenomeen. Een deeltje bestaat pas als het waargenomen wordt.
Filed under: concertagenda
FACEBOOK
INSTAGRAM
TWITTER
Deze donderdagspecial met “Boi Akih” was zonder meer héél bijzonder.
Allereerst Monica Akihari, een flamboyante en charmante verschijning met een prachtig stemgeluid waarbij ze haar neus- en mond/keel-holte als klankkast gebruikt en haar zeer ritmische zang met syncopische ademgeluiden aanvult tot een feestelijke klanken-mix. Verder Vasco Trilla, die als verrassende drummer-percussionist uiterst ritmisch niet alleen zijn blote handen en Spaanse rieten, maar ook Cajon-brushes en zelfs strijkstokken gebruikte om zijn trommels, bekkens, Chinese gongs en andere percussie-instrumenten aan te spreken. Dan Niels Brouwer met zijn harpgitaar (een akoestische gitaar met een koor van 7 bassnaren op een aparte klankkast en van 11 hogere snaren) en met zijn elektrische gitaar prachtige harmonische en minder harmonische geluiden ten gehore bracht. En tenslotte Yede Gibson, die uit zijn basklarinet een scala van lage en hogere buisgeluiden, maar ook verrassende en uiterst ritmische rietklap-percussies en hoge fluit-geluiden wist te toveren. Af en toe wat te bijzonder… Vooral in de eerste helft domineerden m.i. helaas chaotische kakafonieën. In de tweede helft van dit optreden was er gelukkig meer melodie, harmonie en een meer herkenbare Afrikaans-tropische oerwoud-sfeer te horen met als toegift een prachtige bewerking van Neil Young’s “Old Man”.
André Smit
Reactie by André Smit — 20 november 2015 @ 22:10