OLAF KEUS feat. ‘BRANCKA’.

14 maart 2015 21:00

Brancka met Olaf Keus

‘Playing the Brazilian Songbook’

Olaf Keus (drums) is geboren in Amsterdam. Hij bezocht het conservatorium van Amsterdam en Rotterdam en ook het Conjuncto Folclorico National de Cuba. Praktische ervaring met percussie en drums, deed hij op in  Africa, New York and Brazil.

Bij zijn nieuwe band zingt ‘Brancka’ het rijke palet aan ritmes en sierlijke melodieën van de  Braziliaanse muziek. Geïnspireerd door  legendarische zangers als Elis Regina, Gal Costa en João Gilberto brengt zij klassieke samba’s en bossa nova’s van grootheden als Tom Jobim, Djavan en João Bosco. Deze krijgen door Brancka’s gevoelige stem en persoonlijke interpretatie een verrassend eigen karakter. Zij speelt samen met een 4-koppige band van zeer ervaren musici, die allen hun sporen ruimschoots verdiend hebben in de jazz en latin scene.

 Bezetting:

Brancka – zang, Mark Milan – piano (Fra-Fra Sound, Denise Jannah, Rumbata), Moraes de Moraes – gitaar (komt uit Uruguay), Theo de Jong- bas, (Toots Tielemans, Trijntje Oosterhuis, Gino Vanelli), Olaf Keus – drummer en body-percussionist (Ceumar, Mike del Ferro, Rosa King en 4Sure).

Filed under: concertagenda

<< Olaf Keus Quartet feat. Brancka

00:00

Olaf Keus-Brancka-LR981

Zaterdag was ons podium van de Mahogany Hall voor Brancka en het kwartet van Olaf Keus met sfeervolle Braziliaanse Bossa en Samba. Voor de pauze werden wat voorzichtig een aantal klassiekers ten gehore gebracht en viel de heldere hoge stem van Brancka op: zowel dominant als fragiel door de zeer direkte klank van haar eigen zang-microfoon. Ze zong heel genuanceerd muzikaal en ritmisch, ondanks de minder logische melodie-lijnen van de gekozen muziekstukken. Daniël de Moraes op gitaar viel meteen op als solist met zijn typische warme Braziliaanse accoorden en loopjes. Olaf Keus wist meteen vanaf het begin al de Samba- en de Bossa-beat perfect te handhaven en Mark Milan, de pianist een vaste ondersteuning te bieden voor zijn uiterst jazzy klinkende fill-in’s en mooie soli. Theo de Jong bespeelde zijn 6 snarige fretten-basgitaar met veel funky accenten en hij zong zelfs mee met enkele van zijn geweldige soli. Na de pauze was de sfeer veel losser, met als hoogtepunt een vocale en body-akoustische percussie van Olaf en Brancka die de intro was van een heel aantal heerlijk opzwepende solistische acties.
Op den duur was het voortdurend toch wat te luide en te heldere stemgeluid van Brancka wat teveel en zelfs wat te eentonig.
Een grotere afwisseling van zang met instrumentale stukken zou volgens mij aan te raden zijn geweest.

André Smit
foto: Cor van Bruggen

Filed under: terugblikken